Wat is het Salience-model?

De term salience betekent “de kwaliteit van bijzonder opvallend, belangrijk of prominent zijn.” Stakeholder salience betekent dan het belang dat u hecht aan uw stakeholders en de prioriteit die u geeft aan stakeholder claims bij het nemen van beslissingen en het uitvoeren van werk.
Het stakeholder salience-model werd in 1997 geïntroduceerd door Ronald K. Mitchell, Bradley R. Agle en Donna J. Wood.

Het gebruikt drie parameters om belanghebbenden te categoriseren:

1. Macht: het vermogen van belanghebbenden van een opdracht om de uitkomst van een organisatie, resultaat of opdracht te beïnvloeden – in wezen het vermogen van een belanghebbende om hun wil op te leggen.
2. Legitimiteit: de autoriteit en het niveau van betrokkenheid van belanghebbenden bij een opdracht en of hun betrokkenheid passend is en op welk niveau.
3. Urgentie: de tijd die de belanghebbenden van het opdracht verwachten om op hun verwachtingen te reageren en dus de noodzaak van onmiddellijke actie.

Door uw belanghebbenden te categoriseren met deze driedimensionale weergave, kunt u de kritische belanghebbenden beperken en beslissen hoe u in bepaalde situaties moet handelen.

Soorten belanghebbenden in het Salience-model

Er zijn zeven soorten belanghebbenden, afhankelijk van waar ze in het model passen. u kunt uw belanghebbenden in deze typen categoriseren terwijl u ze onderzoekt en analyseert.

1. Slapende belanghebbenden: zij hebben macht, maar geen urgentie of legitimiteit. Als professional moet u zich hiervan bewust zijn, maar er is geen noodzaak voor grote communicatie en betrokkenheid.
2. Discretionaire belanghebbenden: ze zijn legitiem maar hebben geen macht of urgentie. Hun communicatiebehoeften kunnen de vorm hebben van het feitelijk vragen om enkele details, maar hebben misschien niet veel aandacht nodig, behalve alleen regelmatige updates.
3. Veeleisende belanghebbenden: het zijn mensen die altijd lijken te denken dat hun werk uw onmiddellijke aandacht nodig heeft. Als u te veel tijd en moeite aan deze belanghebbenden besteedt, zult u niet veel kilometers opleveren. Er zijn andere, belangrijkere mensen om mee samen te werken, maar u moet ze op de hoogte houden.
4. Dominante belanghebbenden: macht en legitimiteit overlappen in dit geval. Dominante belanghebbenden hebben legitimiteit en autoriteit. Er moet te allen tijde rekening worden gehouden met hun behoeften op het gebied van communicatie en betrokkenheid.
5. Gevaarlijke belanghebbenden: deze belanghebbenden hebben de gevaarlijke mix van kracht en urgentie. Deze combinatie van kracht en urgentie maakt ze cruciaal voor het succes van het , ook al zijn ze niet direct bij uw opdracht betrokken, dus als professional moet u aan hun behoeften voldoen en ze betrokken en tevreden houden.
6. Afhankelijke belanghebbenden: ze zijn legitiem en hebben de urgentie, maar hebben geen evenredige macht. Houd ze op de hoogte, want ze kunnen u helpen wanneer u hun sterke punten wilt gebruiken bij het navigeren door organisatorische of complexiteiten.
7. Definitieve belanghebbenden: het belangrijkste gebied in dit model – waar macht, urgentie en legitimiteit samenkomen. Dit is de meest kritische categorie stakeholders die altijd op de hoogte, tevreden en betrokken gehouden moet worden en als professional moet u gerichte aandacht geven aan deze stakeholders.

In de loop van een opdracht kunnen belanghebbenden van de ene categorie naar de andere gaan, afhankelijk van het scenario en waar u zich in uw opdracht bevindt. Als u bijvoorbeeld de eerste beslissingen voor het opdracht neemt, heeft u wellicht de buy-in van slapende belanghebbenden nodig, maar als u eenmaal met de uitvoering begint, hoeft u ze waarschijnlijk niet zo vaak te betrekken.

Strategieën om met belanghebbenden om te gaan

Nadat u uw belanghebbenden in elk van de bovenstaande groepen heeft ingedeeld, moet u het volgende onthouden met betrekking tot het beheer ervan:

• u geeft de hoogste prioriteit aan de kerngroep, omdat deze groep alle attributen heeft: macht, urgentie en legitimiteit.

• De op één na hoogste prioriteit moet worden gegeven aan dominante, gevaarlijke en afhankelijke belanghebbenden, omdat ze een combinatie van twee willekeurige kenmerken hebben.

• De groep met de laagste prioriteit bestaat uit discretionair, veeleisend en slapend omdat er maar één kenmerk aan is gekoppeld. Hoewel u hecht weinig belang aan deze belanghebbenden, u gaat nog steeds aan hun behoeften blijven voldoen, want u weet nooit of ze een andere groep gaan aansluiten.
Voordelen en uitdagingen van het Salience-model
Dit is waarom ik dit model heel goed toepasbaar vind:

• het geeft een goed inzicht in uw belanghebbenden en hun potentiële impact op het ;

• het houdt alleen rekening met degenen die macht, urgentie en legitimiteit hebben, het elimineert degenen die geen dergelijke eigenschap hebben, het vermindert de ruis in het systeem en helpt u tijd door te brengen waar het er echt toe doet;

• als zodanig helpt het u middelen, tijd en moeite te besparen en stelt u in staat uw opdracht te voltooien met minimale belemmeringen of problemen als gevolg van fouten van belanghebbenden.
Geen enkel model is echter perfect, dus hier zijn enkele uitdagingen om te onthouden over het salience-model:

• het vereist een aanzienlijke hoeveelheid tijd en moeite om het af te ronden en vervolgens doorlopend te beheren terwijl belanghebbenden van de ene categorie naar de andere gaan;

• het is subjectief, dus er zou vooringenomenheid zijn die van invloed kan zijn op uw classificaties.

Dit model, deze tool is in ieder geval uitermate nuttig als u een grote groep belanghebbenden hebt en u gefocust moet blijven op het opdracht en het naar succes moet drijven.